Bir hafta oldu!..
Toz da kalmadı ortalık da, duman da.
Her şey net artık siyasal alanda…
Ama
Kişiler flulaştı,
Hem de iyice…
Uzaklaştı herkes kendinden.
Aştı kendini insanımız;
Eskiden “yatsıya kadar yanabilen mum” sahibi zevatlar,
Işılak taktırmış sanki her bir yanına,
Yanması ile sönmesi arasında saniyeler olan.
Kazananın yanında saf tutmayı,
Güçlüden yana tavır almayı cesaret sayan necip milletim,
Bir milim taviz vermeden mevzisinden,
Akın akın geliyor güçlü olanı tebrik’e,
Gücünden dolayı.
Olsun!..
Gün bu gün,
Devran bu zaman.
Herkesin işi var,
Güce sahip olmaya çalışıyor.
Empati kurmak lazım!..
Lakin,
Madem ki demokrasi var ülke de,
Madem ki çoğunluk olayların hakimi,
O halde,
Hakim olanın sesine kulak vereceğiz hep birlikte.
Ortak paydamız ‘vatan’
Ortak yönümüz ‘insan’!..
Kırdırmayacağız,
Böldürmeyeceğiz,
Öldürmeyeceğiz!..
Hep birlik de başaracağız bunu.
“İlk günkü aşkla” dedik,
“İstikrar” dedik,
Hizmet,
Yatırım, iş-aş-ekmek,
Hatta
Eş, dedik,
O halde hep birlikte elimizi taşın altına koyacağız.
Herkes üstüne düşeni düştüğü,
Ve
Gücü oranında sırtlayacak.
Yani,
Net olacağız!..
Sadece siyasal alanda değil,
Kişiler üzerindeki toz ve dumanda dağılacak;
Dağılması gerekir!..
