Başına topladı yine,
Emine hoca bizleri cumartesi günü Ankara’da…
Bazılarımız zaman zaman bir yerlerde tesadüf etse de,
Çoğu ilk defa katılmıştı aramıza.
35 kişi falan vardık!..
Oğlanlar,
Ak saçlı (kel olanlar gelmedi bu sefer!!) güleç,
Kızlar her zaman olduğu gibi şık,
Ama
Anneanne-babaanne modundaydılar.
Hasret giderdik…
Sağlık konuştuk…
İş’den,
Güçten bahsettik.
Oğlanı-kızı çekiştirip övdük,
Dedi-kodu da yaptık geçmişe dönük!.. ( zararsız çekiştirmelerin insan ömrünün uzamasına katkı sağladığı bilimsel araştırma sonucu..)
Eskiden,
Sağcı vardı,
Bide solcu… (ikisinin ortası olmadı, olsa da “ot gibi adam” derdik..ki, bu gün okuyup önemli mevkilere gelenlerin nerdeyse hepsi bu kategorideydi.)
AP-SP ve diğerleri faşist,
MHP’liydi bizim için,
Onlar içinse, bizim CHP’li olmamızın hiçbir önemi yoktu…
Aşırılar katogorisine sokup,
Hepimize birden “gominist” demek hem çok kolaydı, hem de işlerine gelirdi lafı uzatmadan. (bu lakabı da o günlerde aldım ben!)
Hasret giderdik..
Öz eleştiri yaptık,
Kucaklaştık.
Bu arada,
İlk buluşmamızdan bu yana birkaç arkadaşımızın,
Ve
Dünde namı değer Zekiye (fizikçi deli zekiye ) hocamızın vefat ettiğini öğrendik,
Üzüldük…
Mayısın son haftası,
Cumartesi günleri rutin buluşma tarihimiz artık 1979 Kırıkkale lisesi mezunları olarak.
İnşallah,
Umarım hayatta, sağ, ve sıhhatli olanlarımız katılır,
Görüşürüz dünya gözü ile bir kez daha.
Bu arada Emine Yıldırım’dan bahsetmeliyim.
Emine hocamız şehrimiz eşraflarından deli lakaplı Kırık’lı Osman dayının torunu, yine eşraflarımızdan Mehmet Ali Yıldırım’ın kızı.
İlk öğretmenliği bize denk geldi kimyacı olarak. Hepimize sevdirdi kimyayı…
Sağcı-solcu- orta yolcu kimseyi ayırt etmeden bildiğini aktarmaya çalıştı derse ve hayata dair ne varsa.
O nedenledir ki,
Sadece öğretmen değil, abla-annedir hepimize…
Zor gün dostu,
Arkadaştır.
Yine umarım,
İnşallah yeni nesil öğretmenler aynı onun gibi olur,
Sevgi ve saygı ile anılırlar ilerde hep.
