Dört oda bir salon

Son yıllarda eline tuğlayı alan, müteahhit oldu.
Dünyevi hayata kendini kaptıranlar, arsasını kata bağladı.
O da satmadı, çocuğuna bıraktı.
Ekmek peşinde koşan amele, usta oldu.
Kendini zengin zanneden ahali, 400 bin TL’ye ‘saray aldım’ sandı, sınıf atladı.
Eee sonuç…
Herkes mutlu…
***
Ben inanmıyorum kardeşim; hiçbir evin değerinde satıldığını da düşünmüyorum.
İnsanları borç batağına sürüklediler.
Fahiş fiyatlarla vatandaşın iliklerini kuruttular.
Şimdi evi satan satıyor da, alan nasıl alıyor hayret ediyorum.
Ya kardeşim ne alıyorsunuz, bu paraya ne saraylar yapılır.
1 değil, 10 ev alan var.
Kimsenin kazancında gözümüz yok.
Ancak sosyal dengeyi ve ekonomiyi altüst ediyorsunuz.
Bu değerde ev almanın gerçek maliyetini araştırdınız mı?
Evin içindeki iki tane ışık sizi aldattı mı?
Veya üç tane tuş kapıyı açınca mutlu mu oldunuz?
***
Burası İstanbul mu? İzmir mi?
Nedir yani?
Akıllı ev dedikleri; uçuyor mu, kaçıyor mu?
Civciv çıkacak kuş çıkacak misali: ‘SÜPER LÜKS’ yakıştırmalarına da aşırı gülüyorum.
Birde ‘ULTRA LÜKS’ olayı var.
Yahu kendinize adam gibi sloganlar bulsanıza…
Bunlar 90’larda kalmadı mı?
Yoksa müteahhit bunu laf olsun diye mi yapıştırıyor bilemiyorum.
***
Çok değil, 2-3 yıl sonra Kırıkkale’de evler (pardon saraylar) 3/1 fiyatına düşecek.
O zaman 400 bin TL’ye ev alanların yüzlerini merak ediyorum.
Şimdi bu fiyata ev alanların 3 yıl sonra kapı komşusu da açıklıyorum;
‘Açlık sınırında yaşayan asgari ücretli’
O zaman buharlaşma başlayacak emmioğlu.
Saraylarda oturacak bizim ‘asgari ücret’.
‘Yaşasın kapitalizm, yaşasın emperyalizm.’