Bir dokun,
bin ah işit esnafa bu günlerde.
Kimin yanına varsan,
Selam verip sohbet etmeye kalksan,
Dert küpü herkes…
Amiyane tabirle,
Barut adeta “Off” desen patlayacak sanki.
Nedeni;
Vergilerin ağırlığı,
Kiraların çokluğu,
Elektrik-Su faturalarının dengesizliği,
Bağ kur-Sigorta primlerinin can acıttığı,
Yetişmiş elemanın azlığı,
Çek senet ödeyememek,
Satılan malı yerine koyamamak,
Arz talep ilişkisi içerisinde sermaye erimesi falan değil…
Çarşılaşmış ve belirli markaların toplandığı AVM lerin sebep olduğu piyasa daralması da değil esnafın derdi.
Kredi faizlerinin artması,
Bankaların kendilerine zulmü,
Hayırsız evlat,
Zalım avrat,
Tasarım,
Moda,
Ürün çeşitliliği de değil çalışma hayatının lokomotifi küçük esnafın derdi.
Aslına bakarsanız,
Bunların her biri ayrı ayrı bir dert,
Ayrı ayrı kanser gibi bir virüs esnaf için.
Her biri kalp krizi nedeni,
tetikleyicisi,
Her biri ömür törpüsü…
Ama daha kötüsü,
Derdini anlatacağı bir mercinin olmaması.
Odaları var!..
Dernek,
Birlik,
Kooperatif gani…
Aidatlarından oturum hakkı, huzur hakkı veriyorlar başkan ve yöneticilerine dert olursa derman olsunlar diye.
Deposu dolu-bakımı yapılmış araba,
Hizmet görmeye eleman, sekreter cabası!..
Yedikleri önünde, yemedikleri ısmarıç bile değil;
Gel gelelim,
Yine de sahipsiz küçük esnaf.
Yukarıda saydığım nedenlerin çoğu hükümet politikasının sonucu. Tek başına bir odanın, derneğin yada kooperatifin çözüm bulması imkansız anladık…
Da,
En azından esnaf topluluklarının yöneticileri “al elma gönül alma” babından bir toplantı düzenleyemez mi her ay rutin olarak üyeleri ile?
Sorunu biliyorlar!..
Çözümü noktasında insanları bir araya getirip fikir üretemezler mi?
Mademki esnafın ikinci eli birlik yöneticileri, İki elin sesini duyuramazlar mı en tepe noktada ki sorun çözücülere?
Kimse kusura bakmasın;
Esnaf sahipsiz, barut fıçısı gibi. Şimdilik kimi bulursa ona dert yanıyor, ondan medet umuyor.
Yarın!..
Allah kerim…
