2015 yılı acısı ve tatlısıyla, ağrısı ve sızısıyla, iyi ve kötü günleriyle geride kaldı.
Yeni yıl herkes için beklentiler ve umutların gerçeğe dönüştüğü bir yıl olur umarım.
2016’ ya girdiğimiz şu günlerde aklıma gelmişken bir hikayeyi anlatmak istiyorum.
80’li yıllardı.
Kırıkkale Belediye Başkanı ise Ağabey Pehlivanlı.
Ben o yıllarda Rahmetli Hasan Azaboğlu’nun gazetesinde muhabirdim.
Rahmetli Pehlivanlı’nın Celal Bayar parkındaki makamında bir akşam üstü yemek yerken denk gelmiştim.
“Gel yeğenim, otur bakalım” diyerek masasına davet etmişti.
Hiç unutmam yaptığı çalışmaları uzun uzun anlattıktan sonra bir hikaye anlatmıştı.
Hikaye şöyle;
Bir köy ağası şehre gitmek üzere kahyaya talimat vererek, atını hazırlamasını ister.
At arabasını hazırlar kahya ile yola çıkarlar.
Köyden uzaklaşmışlardır bu arada.
At ve araba birbiriyle öylesine uyumludur ki kahyanın hayran hayran bakışı karşısında Ağa kahyaya derki;
“At ve arabanın senin olmasını ister misin?” diye sorar.
Ancak bir şartının olduğuna da sorusunun sonuna ekler.
Kahya, istediğini beyan ederek şartını sorar Ağaya.
Ağa der ki, şu yerdeki tezeği yersen at ve araba senin der.
Kahya ıkına sıkıla yer tabi tezeği yer tabi.
Köye dönerken ağa köylüye ne cevap vereceğini, köylünün nasıl karşılayacağını düşünür ve kahyaya dönerek;
Atı ve arabayı bana sat der.
Kahya şartım var ağam dedikten sonra, şu yerdeki tezeği yersen satarım der.
Ağa çaresiz kabul eder ve yer tezeği.
Atı ve arabayı geri alır böylece.
Kahya şöyle bir düşünür, ağaya sorar.
Ağam giderken at ve araba senindi.
Gelirken at ve araba yine senin.
İyide biz tezeği niye yedik der.
2015 yılı insanların farkında olmadan yaptığı hatalar ve cezalar ile gelip geçerken, 2016 yılının herkes için en az hata ile geçmesini temenni ederim.
Yeni yılınız kutlu olsun.
