Kent Gazetesi ve Haber71 İmtiyaz Sahibi Ragıp Cihat Mencet’in kaleminden.
“Kırıkkale’yi Geriye Çeken Kim? Sungurlu mu, Kırşehir mi? Hayır… Kırıkkale’nin Ta Kendisi!”
Kusura bakmasın kimse…
Kusura bakmasın kimse…
Bu şehirde artık kimsenin kulağı okşanacak, sırtı sıvazlanacak durumda değiliz.
Kırıkkale’nin gerçeklerini süsleyip püsleyerek yazmak; hem kendimize hem geleceğimize ihanettir.
Bugün Sungurlu dev fabrikaları alıyorsa,
Kırşehir savunma sanayi yatırımları çekiyorsa,
Ankara bütün stratejik adımları kapıyorsa…
Kırıkkale’nin hâlâ yerinde saymasının tek bir sebebi vardır:
Bu şehirde birlik yok.
Bu şehirde ortak akıl yok.
Bu şehirde memleket için değil, koltuk için mücadele var.
YATIRIM GELMİYOR” DİYORUZ AMA…
Yatırımın geleceği ortamı biz hazırlayabiliyor muyuz?
Bir proje ortaya çıksın…
Daha ilk gün, masanın altından ayak kaydırmalar başlıyor.
Kimi “Bu iş benim bölgemde olmalı” diyor,
Kimi “Önce bana danışılmadı” diye masayı dağıtıyor,
Kimi de “Onun adı öne çıkmasın da proje çöksün” anlayışında…
Böyle bir şehirde yatırım niye gelsin?
Yatırımcı niye risk alsın?
Kim niye böyle dağınık bir yere milyon euroluk yatırım yapsın?
Açık söyleyeyim:
Kırıkkale’ye yatırımcıyı kaçırtan Sungurlu değil; Kırıkkale’nin içindeki Sungurlu zihniyetidir.
Birlik desen yok, vizyon desen yok… Ama herkesin egosu Everest.
Bir kesim var, sadece geçmişin hatırına konuşuyor.
Bir kesim var, makamının gölgesine sığınıp ses yükselteni düşman sanıyor.
Bir kesim var, “Ben olmazsam bu şehir yürüyemez” diyor.
Kusura bakmayın ama…
Siz varken Kırıkkale yürümüyor zaten!
Gençler bir fikir üretmeye kalksa;
“Sen daha çocuksun, büyüklerin konuşmasına karışma.”
Bir iş insanı yatırım yapmak istese;
“Bizden izin almadan mı?”
Bir STK proje sunsa;
“Hangi siyasiye yakınmış bakalım?”
Bu kafa yapısıyla bırakın yatırım çekmeyi,
mahalle parkının çiçeklerini bile koruyamazsınız.
Adama sorarlar:
“Kırıkkale’nin önü neden açılmıyor?”**
Ben söyleyeyim…
Çünkü Kırıkkale’de herkes kendine şehir kuruyor,
ama kimse Kırıkkale’ye şehir kurmuyor.
Egosu kırılacak diye projeyi yakanlar…
“Ben yokum” diye memleketi cezalandıranlar…
Başkasının başarısından rahatsız olup,
şehrin başarısızlığından keyif alanlar…
Bunlar bitmeden Kırıkkale nefes alamaz.
Kimse kusura bakmasın!
Bu şehir artık ya birleşecek,
ya da tarihin kenarında unutulacak.**
Biz hâlâ tartışa tartışa yerimizde sayarken;
Sungurlu büyüyor,
Kırşehir koşuyor,
Biz ise oturup “Biz niye geri kalıyoruz?” diye birbirimize bakıyoruz.
Bakın açık yazıyorum:
Kırıkkale kendine engeldir.
Başka kimse değil.
Birlik olmadan olmaz.
Omuz omuza verilmeden olmaz.
Koltuk için kavga edenlerin memleket kurtarması mümkün değildir.
Bu şehir hâlâ potansiyelini taşımaya hazır,
ama sırtında yıllardır taşıdığı iç kavgalardan yorgun.
Ya silkelenip ayağa kalkacağız,
ya da evimizin duvarlarına asıp bakacağız:
“Kırıkkale bir zamanlar sanayinin kalbiydi…”**
Tercih bizim.
Ama unutmayın:
Şehri kaybedenler biz olursak, kazanacak olan da başkaları değil; sadece kaybettiklerimiz olur.
